In zijn boek The impressionist garden (1994) onderzoekt Derek Fell de verbinding tussen de schilderijen en de tuinen van de Impressionisten en hun invloed op onze huidige tuinen. Onder de vele illustraties is een pastel van de Amerikaanse schilder Childe Hassam.

Ik was destijds op slag verliefd op dit werk. Het is een afbeelding van de bloemen inde tuin van de dichteres Celia Thaxter op Appledore Island voor de kust van Maine. De zon schijnt. Klaprozen, stokrozen en andere bloemen staan losjes door elkaar en bloeien uitbundig. Zo te zien staat er een licht briesje. In de verte lonkt de zee. Kortom: een heerlijke zomerdag!

Fell’s boek heeft mij enorm geïnspireerd. Om een losse stijl te creëren, laten we veel planten op De Pullenhof zich naar hartelust uitzaaien. Daarmee krijgen we verrassende combinaties die we zelf nooit bedacht zouden hebben, op eveneens verrassende plekken.

Vanmorgen scheen de zon. Ik genoot van het  onverwacht vrolijk samenspel van digitalis, allium en papaver rhoes ‘Cedric Morris’ (waarover in een volgende blog meer). Het was bijna bladstil. In rollende golven droogt het hooi op het land.  Ik stond midden in een schilderij van Childe Hassam! Een beter begin van de dag is er toch niet?

In het programma Onze Tuin neemt RTV Utrecht je mee naar de mooiste tuinen van de provincie Utrecht. In deze aflevering staat De Pullenhof centraal. Bekijk hier het programma .

RTV Utrecht is de omroep voor de stad en provincie Utrecht.

De Blauwe regen tegen ons huis begon zijn leven ooit als bonsai. Bij ons vorige huis hadden we een kleine stadstuin. Een weelderige blauwe regen klom langs de regenpijp naar het balkon en bloeide daar elk jaar fantastisch. Omdat het tuinoppervlak beperkt was en we toch ‘veel’ met groen wilden doen, begonnen we een bonsai-collectie. Een aflegger van de mooie Blauwe regen werd daarvan onderdeel. En ook in de pot bloeide hij mooi.

Eenmaal verhuisd naar De Pullenhof hadden we helemaal geen tijd meer voor bonsai. Wat doe je dan met al die bomen? Juist, we plantten ze uit in de tuin. De Blauwe regen kwam tegen de voorgevel van het huis, aan de kant van het Molenpad. Inmiddels is hij flink uitgegroeid. En hij bloeit elk jaar heerlijk!

In de Griekse mythologie is godin Iris de boodschapster van de goden. Wanneer zij een bericht van ‘boven’ naar aarde brengt, verschijnt als brug een regenboog.

De iris heeft bloemen in alle kleuren van die regenboog. Een passende naam dus! Van de planten op de foto nam ik 10 jaar geleden een klein stukje wortelstok mee uit de Alpes-de-Haute-Provence. Er stond een grote groep in bloei bij de ruïne van een boerderij. Ik had zo mijn twijfels of ze zou aanslaan in het kille, vochtige Nederland, met bovendien een standplaats waar vrijwel geen zon komt. Ik had me geen zorgen hoeven maken: de bloei is elk jaar uitbundig en de groep blijft zich uitbreiden.

Na de bloei slingert een zaailing-clematis zich door de blauwgrijze bladeren en tooit ze in de loop van de zomer met mooie, zacht-blauwe klokjes. Ik had het niet mooier kunnen bedenken!

Ik doe vaak ’s avonds nog even ‘een rondje’. Zónder snoeischaar in de aanslag, maar gewoon stil kijken, ruiken, horen … en genieten.

De wind is gaan liggen, een merel zingt. Het licht is zacht. Vanavond schoten mij de eerste regels van Komrij’s gedicht Harmonie te binnen. Toepasselijk!

Harmonie

Je hebt een tuin. Daar loop je ’s avonds in.
Nu ja, niet elke avond. Af en toe.
Vaak ben je voor dat groeien zonder zin,
En toch zo grondig, na de dag te moe.

Een bloem geeft alles. Maar zij is al dood.
Jij bent gespleten. Maar jou wacht het leven.
Zo ben je vaak in niets een lotgenoot
Een wig lijkt tussen haar en jou gedreven.

Zij wil zich haasten. Jij moet blijven duren.
Jij waakt en fragmenteert. Zij bloeit en slaapt.
Soms strookt het. Op zo’n avond, dat je uren
Door een wijdopen kelk wordt aangegaapt.

Niet alleen veel planten houden van halfschaduw. Ook ‘head-gardener’ Matthé heeft een voorkeur voor een plekje uit de volle zon. Hond Wicca deelt zijn mening!

Wat zit een mens (of in elk geval: ik) toch raar in elkaar. Je snakt maandenlang naar prachtig zomerweer. En na 1 dag zon beginnen de zorgen over de tuin: te warm, te droog, de zon is te fel, etc. Terwijl de planten van De Pullenhof allemaal echt wel tegen en stootje kunnen, anders houden ze het bij ons niet uit.

In de buxustuin komt bijna geen zon, alleen in de vroege ochtend en aan het begin van de avond. Het is daar altijd koel en vochtig. De Chaenomeles japonica ‘Yukigoten’ staat er ruim 20 jaar aan de oever van de vliet en wordt nog elk jaar mooier. Ik geniet van de combinatie met onzelievevrouwebedstro en iris .

Schaduw is het meest onderschatte element in tuinen. Dat heb ik wel moeten leren zien. Natuurlijk was ik blij met de bomenrijkdom in de tuin, toen we hier kwamen wonen. Maar diep van binnen vond ik het ook wel erg jammer dat we vrijwel nergens volle zon hadden de hele dag. 20 Jaar verder, zijn er alleen maar meer schaduwrijke plekken bij gekomen. En wat bén ik daar blij mee!

Je moet ervoor door de knieën, maar wat je dan te zien krijgt, vind ik echt adembenemend. Zijn het zeepaardjes of wieren in een feeërieke onderwaterwereld? Zeg nou zelf: welke zonnige zomerplant prikkelt de fantasie op gelijke wijze?

Wij zijn geen grote ‘moestuiniers’. De rage van de AH moestuintjes is geheel aan ons voorbij gegaan. Eén ‘groente’ moet echter in de tuin staan: rabarber. Zo lekker… en je hebt er geen omkijken naar. Bovendien is het een prachtige plant!

Deze week is het zover, de eerste oogst van het jaar komt op tafel. Wordt het een crumble of een trifle? Er is denk ik genoeg te plukken om allebei te maken!

De narcissen zijn over, nu is het de beurt aan de wilde hyacinten. Ruim 20 jaar geleden een handje vol geplant en inmiddels uitgegroeid tot flinke groepen. Tussen de winterse buien door proberen we het onkruid onder controle te houden. Elk jaar vragen we ons af: waar kómt het allemaal vandaan?

Gelukkig krijgen we af en toe een ‘blauwe waas’ voor onze ogen en dan weten we weer waarvoor we het allemaal doen!