En weer een fantastisch weekend, bijna bladstil en zaterdag ook veel zon. Verleidelijk om weer met de camera de tuin in te gaan.

Hieronder eerst een doorkijkje vanuit de grote border op polder Blokhoven. Een laag morgenzonnetje zorgt voor strijklicht.

De Heuchera bloeit nu al weken en wat ís het een beauty. Een paar jaar terug gekocht bij Le Jardin Plume in Frankrijk en een hele zomervakantie meegezeuld, maar hij is het waard! De wilgen worden deze winter weer geknot zodat er voldoende licht in de tuin blijft vallen.

De oude pruimenboom geeft nog bijna elk jaar een grote hoeveelheid vruchten. Het wintersilhouet begint al weer zichtbaar te worden. Zo mooi!

Vanuit het huis loopt een smal pad naar achteren langs de grote borders, richting de poel en het tuinhuis De grote berk laat het eerste blad al vallen.

Ook bij de schuur is het nu herfstig. De zaailingen van Koelreuteria paniculata worden groter en ook Hydrangea quercifolio begint ruimte in te nemen. En wat een prachtige kleuren allebei!

De pruikenbomen zijn nog nooit zó mooi geweest. En dan is deze foto nog bij bewolkt weer genomen!

Ook achterin de tuin bij de poel is in deze tijd van het jaar nog genoeg te zien. Zelfs op een sombere dag als vandaag, met wind uit een gure hoek.

Op de voorgrond een zaailing van Euonymus europaeus ‘Red cascade’.

Een aster met deze naam mag natuurlijk niet in onze tuin ontbreken, al is zij zeer meeldauwgevoelig en woekert ze enorm, we zijn aan haar gehecht. De geitenbaard is een gift van tuinvriendin Helene de Vries. Een prachtige plant die zich op onze natte, zware klei prima thuisvoelt.

De Euonymus alatus ‘Compactus’ onder de rode beuk begint te kleuren; rechts het geel van Hamamelis (toverhazelaar).

De herfstpracht gaat maar door! De ochtend start koud en mistig (met zelfs vorst aan de grond). Wat een kleur als de zon  door de mistflarden piept. Ik kan er geen genoeg van krijgen.

Het weer blijft stil en zacht, met vandaag een mistig begin en later mooi gefilterd zonlicht. De tuin verkleurt nu snel. En de allerlaatste bloeiers tonen hun pracht. Een paar plaatjes.

Moeraswolfsmelk (Euphorbia palustris) wordt door tuiniers en kwekers geroemd omdat het in het voorjaar een van de eerste vaste planten is die kleur brengt in de tuin. Ook bij ons, langs de oevers van de vliet.

Veel minder bekend is de herfsttooi van deze plant. En die is niet te versmaden! Na de bloei is het gedurende de zomer een onopvallende verschijning. Om uit te pakken met een vuurwerkshow zodra de eerste koude nachten geweest zijn. Geel, oranje, rood, het knettert je tegemoet!

Moeraswolfsmelk vormt in onze tuin een mooie combinatie met de zaaddozen van Geoord Helmkruid (Scrophularia auriculata), een eveneens inheemse plant die ´s zomers bescheiden rode bloempjes heeft, gevolgd door een verfijnd wintersilhouet.

Wat een geweldig weer vandaag!

Het verval in de tuin gaat ondertussen gewoon door. Door de stevige wind begint het op verschillende plekken een warboel te worden.

Als je door de knieën gaat, is er nog genoeg te zien.

De Miscanthus blijft overeind en wappert overal nog fier bovenuit!

Met in de hoofdrollen: Matthé Sjamaar als Monty Don en Wicca als Nelly.

(Voiceover) “One of the jobs for this weekend: planting bulbs, a typically Dutch autumn activity, a bit of hard work now, providing lots and lots of colour and joy come spring next year. “

Een warme gloed komt deze dagen over de tuin. Oranje, rood, bruin, oker. Blad verkleurt en de grote zomerbloei is voorbij. Hoe mooi is dat allemaal als het vroege zonlicht erdoorheen schijnt!

Op het pleintje komen ook dit jaar zaailingen van Miscanthus in bloei. De mooiste, interessante nieuwkomers krijgen een plek elders in de tuin. De andere gaan na de bloei op de composthoop! Dat doet altijd een beetje pijn, gezonde planten wegdoen, maar zonder deze strenge selectie zou onze Miscanthus verzameling uit de hand lopen.

Bij de entree van het huis hebben we een grote hoeveelheid Hackonecloa macra aangeplant. In een paar jaar tijd zijn de planten tot een aangesloten ‘wave’ gegroeid, die – net als de branding van de zee – voortdurend in beweging is.

We kijken er de hele winter op uit en genieten van het spel van de wind. En van de langzame verkleuring van de planten. Eerst groen, dan geel, dan grijs (vrij naar Margriet de Moor).

Persicaria virginiana var.filiformis ‘Lance Corporal’ is een mooie Duizendknoop. Compacte planten met ‘Korporaalsstrepen’ over de heldergroene bladeren. Ooit kreeg ik drie stekjes van Helene de Vries, tuinvrouw aan de Scheidingsweg in Schalkwijk. Ze wortelden gemakkelijk en zijn uitgegroeid tot mooie, volle planten.

Eind september, begin oktober rijzen de ijle, zachtrode bloemaren boven de plant uit. De plant zaait zich dapper maar niet hinderlijk uit en vormt een prima combinatie met grassen (hier: Molinia caerulea ‘Heidebraut’) en vaste planten.  Een dankbaar saluut aan de herfst!

Salvia guaranitica ‘Black & Blue’ komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en is hier niet perfect winterhard.

We kochten deze plant vorig jaar bij Coen Jansen in Dalfsen en de halfzachte winter heeft hij buiten goed doorstaan. Intussen is de plant een meter hoog en goed vertakt. Sinds 2 weken komt hij in bloei en hij is nu (begin oktober!) op zijn mooist.  Dat valt op in een tuin waar op veel plekken de herfst al duidelijk zichtbaar wordt.

De knoppen van de plant knikken naar beneden, maar tegen de bloei richt de aar zich op. Dan ontvouwen zich diep-donkerblauwe bloemen boven heldergroene, getande bladeren. Hij combineert prachtig met onze Melianthus major en  geeft de entree bij het huis een tropische sfeer.

We zijn niet de enigen die de plant aantrekkelijk vinden. Deze waterjuffer heeft er overnacht en warmt zich aan het ochtendzonnetje nu het nog kan.