Vandaag nog één keer aandacht voor onze niet (helemaal)-winterharde salvia’s. Deze zomer en herfst tonen zij zich heel dankbare doorbloeiers. Zelfs afgelopen zondag stonden ze er nog prachtig bij!

Na de nachtvorst van zondag op maandag is het echte mooi er wel van af. De meeste gaan dit weekend de ‘winterstalling’ in.

Na een rustperiode met weinig water potten wij ze in het voorjaar weer op, in afwachting van opnieuw een rijke bloei.

‘Robin’s pride’ en ‘Black and Blue’ staan in de volle grond. Deze planten snoei ik binnenkort sterk terug. Een cloche erover en dan duimen dat ze de Hollandse winter doorstaan. De afgelopen winters is dat prima gelukt.

“I am rich today with autumn’s gold,
All that my covetous hands can hold; …
(Gladys Harp)

Vandaag een paar foto’s van het ‘goud’ rondom het huis.

Het voordeel van de wintertijd is, dat ik nu ’s ochtends bij het opstaan weer wat van de tuin zie. Vanochtend vroeg: koud, de zon prikte door de mist en raakte nét de bedauwde Melianthus major.

Zó mooi dat het bijna pijn deed toen ik besefte dat het nog maar de vraag is of deze majestueuze plant de winter zal overleven. Hij is namelijk maar matig winterhard … ik hoop op een wintertje van niks en wens deze reus nu al vast een voorspoedig nieuwjaar. Daarvoor laat ik de schaatsen graag in het vet.