Nu de bladeren vallen, wordt het water van de vliet weer meer zichtbaar.

Vandaag zijn we open van 11-16 uur. Toegang gratis. En als het zonnetje een beetje zijn best doet, laten de Moonlight-borders zich van hun beste kant zien.

… en de herfst kruipt dieper de tuin in. Laag zonlicht aan het eind van de dag. Ik herinner mij het begin van het gedicht ‘De Gelatene’ van J.C. Bloem:

‘Ik open het raam en laat het najaar binnen,
Het onuitsprekelijke, het van weleer
En van altijd. Als ik één ding begeer
Is het: dit tot het laatst beminnen.’

Ja, zoals hij het schrijft, zo is het nu. Ik snuif nog eens diep die heerlijke najaarslucht op.

Een van de minder leuke klussen is het wieden van de paden: Matthé gaat door de knieën (en kan zelfs nog glimlachen!). Hij heeft zeker eer van zijn werk: bij de entree van de tuin kunnen we nu weer zien waar we lopen!