De koele perfectie van Magnolia.

Langs het Molenpad, tussen de struikklimop voelt deze Magnolia zich prima thuis. Een onbekend ‘merk’, ooit gekocht als ‘crèmegeel’. Maar ja, dit is toch veel te mooi om te kappen!

De bollen in de Moonlight-borders vallen een beetje tegen. Van de Chionodoxa sardensis is geen spoor te bekennen. En tussen de Chionodoxa siehei zitten veel roze verstekelingen. Die verplaatsen we naar een grasveld bij het huis, dat wel wat kleur kan gebruiken.

Nu maar hopen dat ze hier willen verwilderen!

Overal in de tuin komen nu de akeleien op. Na een flinke regenbui zijn ze extra mooi.

Corydalis solida subsp. solida ‘Beth Evans’ is zo roze als een Prinsessenjurk. Zoet! De planten staan erbij als blozende debutantes op het bal, opgewonden bij elkaar klonterend in afwachting van de openingsdans. Denk er een wals bij en het plaatje is compleet.

De Moonlightborders werden begin april 2017 ingeplant. De primula’s hebben vanaf november vrijwel onafgebroken gebloeid. Alleen in de paar weken strenge vorst in februari lieten ze het hoofd hangen. En kijk nu eens: een explosie van bloemen!

En dan te bedenken dat ik nog tegen Carrie (Preston) zei: ‘Zoveel primula’s, kan het niet wat minder?’ En Carrie antwoordde beslist: ‘Nee, het moeten er zo veel zijn’ en ging gewoon haar gang. Wat bén ik daar blij mee!

De Stachyurus komt nu ook voor het eerst in bloei.

En Carrie plantte stiekem ook nog wat primula’s in het Molenpad dat langs de borders loopt. Heerlijk!