Zondag: de start van de wintertijd. Voor het eerst een koude, noordoosten wind. In de moerasberm blijven de pluimen van de Miscanthus fier overeind.
Ook de Solidago doet mee: ik vind deze plant in de herfst en de winter op zijn mooist. ’s Zomers denk ik vaak: hoe krijg ik deze woekeraar eronder? Maar als het dan herfst wordt, word ik weer mild: prachtig toch, de pluimpjes? En ze houden het de hele winter vol!
Darmera peltata wordt rooier en mooier!
Crocus speciosus is al net zo´n ongecompliceerd verwilderingsbolletje als zijn lentebloeiende broer Crocus tomassinianus. Prachtige zachtlila bloemen, met reepjes parelmoer op de kelkbladeren.
Opvallend: ik plant ze aan in de border en vijf jaar later staan ze allemaal op het pad. Nou ja, dat mag hoor: zo mooi, ik stap er wel overheen!
Een tip die ik ooit van De Warande kreeg: niet planten tussen voorjaarsbloeiers. In de lente heeft de herfstkrokus lang, sprietig blad, en dat staat niet mooi tussen al je lentebollen.
Gillenia trifoliata is een vaste plant met een stevig opgaande, bossige groei. Het is familie van de roos (dat las ik ergens, ik zou het nooit geraden hebben). In het voorjaar zachtwitte bloemen die als elfjes aan de takken hangen. En wat een herfstkleur! Ook de zaaddozen zijn de moeite waard. Mijn vraag: waarom zien we deze plant zo weinig in onze tuinen?
Zonsopgang op een van rare, veel te warme oktoberdagen van de afgelopen weken.
Het ‘pleintje’ bij het huis; in deze tijd van het jaar helemaal overgroeid. Hackenecloa macra vormt de basis. De struiken zijn Hydrangea quercifolia en zaailingen van Koelreuteria paniculata. Tussendoor piept het wit van Allium tuberosum die in de loop van de jaren in grote hoeveelheden is uitgezaaid.
Sorbus koehneana in het ochtendlicht.
De schapen weet ook niet wat ze overkomt: altijd mooi weer!
Uitgebloeide toorts en akelei – tot diep in de winter een mooi silhouet.
Steenanjer doet het tot mijn verrassing prima tussen de zware concurrentie van grassen, toorts en allium tuberosum.
Het blijft maar mooi weer en de Moonlightborders worden steeds mooier. Wat is dit stuk tuin prachtig in elk jaargetijde. En dan te bedenken dat er pas vorig voorjaar is ingeplant. Detail: dit zijn borders zonder grassen, want die wilde ik er hier persé niet in. Dankjewel Carrie Preston voor het helpen realiseren van mijn droom!
Afgelopen zondagavond: Aster turbinellus in de hoofdrol. In het licht van ondergaande zon levert dat een mooi schouwspel op in de Grassentuin.
De combinatie met Stipa brachytricha en Miscanthus is ‘pure magic. Op de achtergrond het rood van Amelanchier lamarckii.
Hoe lager de zon komt, hoe mooier het strijklicht.
Tussendoor valt het licht op Verbena bonariensis. Op de achtergrond het goudgeel van Deschampsia ‘Goldtau’.
Heerlijk zonnig dagen, wat een cadeau deze nazomer!
De krentenboompjes (Amelanchier lamarkii) zorgen voor spektakel in de Grassentuin. Met zonsondergang zijn ze op hun mooist. Een mooi begin van het weekend!
Ik pleit voor handhaving van de zomertijd: wat een feest dat het nog licht is als ik ’s avonds thuis kom van mijn werk!
De zon staat laag in deze tijd van het jaar. Dat geeft een bijzondere sfeer in de Moonlight-borders. En vanaf nu wordt het alleen nog maar mooier!
De basis van deze border pakt zó mooi uit in deze tijd van het jaar: Heuchera villosa ‘Autumn Bride’ en Aster ‘Looman’s Blue’ stelen de show.
