‘Now Autumn’s fire burns slowly along the woods, 
And day by day the dead leaves fall and melt’

Deze tijd van het jaar maakt mij een beetje melancholiek.  Dat geldt voor meer mensen: ik heb ontdekt dat de herfst veel dichters inspireert tot het schrijven van vaak zwaarmoedige gedichten.  Zo ook de Ier William Allingham. Hierboven de eerste regels uit zijn Autumnal Sonnet. 

Ik ben niet zo’n dichter. En de melancholie blijf ik de baas door de schoonheid in alles te blijven zien, ook in verval. Zo bekeken liggen er in onze tuin overal kleurige oosterse tapijten met ingewikkelde en onverwachte patronen.  Leuke verrassing!