Dit stuk tuin ligt in het verlengde van de grote borders. We leggen hier de verbinding met het water dat de tuin doorsnijdt. Abbing heeft voor ons een ondiepe poel aangelegd, die in open verbinding staat met de Molenvliet.

Beukenhagen brengen ook hier structuur. De zichtas vanuit het huis komt uit bij een zelfgebouwd tuinhuis. Ontwerp en beplanting zijn hier ‘natuurlijker’ dan dichtbij het huis.

In dit deel van de tuin staat een aantal flinke bomen: rode beuk, zomereik, linde, es en liquidambar. En ook hoogstamappels, perenbomen en een kweepeer.

In de loop van de jaren is dit tuindeel erg dicht en donker geworden. Tijd voor Groot Onderhoud! Najaar 2016 zijn we daarmee gestart, met Carrie Preston als ‘critical friend’. Bomen en struiken zijn gesnoeid of verplant, om meer licht en lucht te creëren. Een aantal heeft zelfs helemaal het veld moeten ruimen. Dat doet pijn, maar de tuin heeft wel aan kracht gewonnen.

De beplanting krijgt ook een impuls , met ruim baan voor de stinzenpracht in het voorjaar (anemonen, sneeuwklokjes, krokussen, botanische narcissen en tulpen, wilde hyacinten).

Gedurende de rest van het jaar is dit een schaduwrijke, groene oase met voornamelijk Helleborus, varens en een lint van Aster divaricatus. We koesteren de wespenorchis, die zich voorzichtig uitzaait. In het najaar staat het vol met bloeiende cyclamen.