… en de herfst kruipt dieper de tuin in. Laag zonlicht aan het eind van de dag. Ik herinner mij het begin van het gedicht ‘De Gelatene’ van J.C. Bloem:

‘Ik open het raam en laat het najaar binnen,
Het onuitsprekelijke, het van weleer
En van altijd. Als ik één ding begeer
Is het: dit tot het laatst beminnen.’

Ja, zoals hij het schrijft, zo is het nu. Ik snuif nog eens diep die heerlijke najaarslucht op.