Dit weekend heb ik een blogje voorbereid over een van onze laatste ‘ontdekkingen’, Pachyphragma macrophylla. Met dank aan Carrie Preston, die ons op het bestaan ervan wees en ons aan het verstand bracht dat wij de ideale omstandigheden ervoor bieden op onze houtwal.

Waarom hebben wij  deze prachtige plant al die tijd over het hoofd gezien? Het antwoord op die vraag weet ik niet, maar we blijken niet de enigen die opeens bijna letterlijk ‘het licht’ zien. Op FB circuleren plotseling foto’s en lofzangen op deze schoonheid, die sombere lentedagen opfrist met een heldere, witte bloemenzee. En gisteren lag de Groei & Bloei op de mat, waarin Hans Kramer van de Hessenhof de Pachyphragma een ode brengt. Ik voeg daar toch maar mijn stukje aan toe, want deze plant verdient terecht meer aandacht.

Nu de sneeuwklokjes en krokussen zijn uitgebloeid, neemt de Pachyphragma het stokje over. We hebben deze plant op advies van Carrie afgelopen september als een lint over de houtwal aangeplant. Eerst flink de zaag in onze bomen en heesters om meer licht te creëren en daarmee betere omstandigheden voor onderbegroeiing. De plant gedijt volgens de boekjes op alle grondsoorten en houdt ook van zeer vette klei. We hebben stad en land afgelopen, maar het lukte nog om in oktober 2016 100 stuks aan te planten. Ze zijn deze eerste winter prima doorgekomen onder de beschutting van de lindes, eiken, meidoorns en hazelaars. Om het lint te completeren hebben we afgelopen week nog 150 exemplaren aangeplant. De laatste daarvan gaan er vandaag in.

En nu staan ze overvloedig in bloei.

Pachyphragma is inheems in Turkije en de Kaukasus, waar de plant tot op 1900 m hoogte voorkomt. Hij is verwant aan onze Look-zonder-look. De bloemen lijken ook wel wat op elkaar, waarbij de Pachyphragma beduidend opvallender is. De bladeren van beide planten ruiken naar uien. Interessant detail: de oranjetip vliegt op beide planten! Ook bijen hebben we er al veelvuldig op gezien.

De website van een Engelse kwekerij prijst Pachyphragma aan als ‘An excellent weed-smothering ground cover plant for shady areas.’ Kijk, daar worden we blij van! Op dezelfde site stond ook deze interessante aanbeveling: ‘It would be worthwhile trying out the leaves of this species for edibility. They are almost certainly not poisonous.’ Ja,ja, the proof of the Pachyphragma is in the eating’. Ik hou het voorlopig gewoon bij een feest voor de ogen en laat een smaaktest achterwege.