Colchicum ´Waterlilly´ (Herfsttijloos) is echt een ‘over the top’-bol. Dat maakt haar, want ja: dit is een diva in de tuin, een echt eyecatcher onder onze Magnolia. Over het algemeen houd ik van natuurlijk en bescheiden in de tuin. Dat maakt het extra leuk of af en toe eens flink uit te pakken!
Wind, regen, het is herfst! Ik vind Hackonecloa macra het hele jaar door prachtig, maar nu is dit gras toch wel op zijn (haar?) mooist. Vanuit het huis hebben uitzicht op een constante ‘wave’.
Wát een beweging, het wordt bijna abstract.
In buurt van het gras plantte ik een paar jaar terug een aantal Euphorbia Characia. Deze wolfsmelk zaait zich lekker uit. De combinatie met de grassen vind ik prachtig!
Hier kan ik de hele dag wel naar kijken. Dat komt goed uit, want het is niet echt weer om in de tuin aan de slag te gaan!
Ze weten van geen ophouden! Nog niet eerder heeft de Oost-Indische kers zó lang gebloeid. Ik blijf ervan snoepen, lekker pittig.
Zondag 4 november – de laatste Open Tuin van 2018. We zijn open van 11-16 uur. Welkom!
En om je vast lekker te maken voor een bezoek: zó zien de Moonlightborders er momenteel uit!
De laatste blaadjes aan de Pruikenboom (Cotinus coggygria), sprookjesachtig mooi!
Bij de poel: de Hamamelis is gedurende de zomer een onopvallende struik. Maar nu is hij weer even een echte blikvanger. Goudgeel licht hij op onder de eik. Erachter de Magnolia die ook al zo mooi verkleurt.
Wat een blikvanger!
Zondag: de start van de wintertijd. Voor het eerst een koude, noordoosten wind. In de moerasberm blijven de pluimen van de Miscanthus fier overeind.
Ook de Solidago doet mee: ik vind deze plant in de herfst en de winter op zijn mooist. ’s Zomers denk ik vaak: hoe krijg ik deze woekeraar eronder? Maar als het dan herfst wordt, word ik weer mild: prachtig toch, de pluimpjes? En ze houden het de hele winter vol!
Darmera peltata wordt rooier en mooier!
Crocus speciosus is al net zo´n ongecompliceerd verwilderingsbolletje als zijn lentebloeiende broer Crocus tomassinianus. Prachtige zachtlila bloemen, met reepjes parelmoer op de kelkbladeren.
Opvallend: ik plant ze aan in de border en vijf jaar later staan ze allemaal op het pad. Nou ja, dat mag hoor: zo mooi, ik stap er wel overheen!
Een tip die ik ooit van De Warande kreeg: niet planten tussen voorjaarsbloeiers. In de lente heeft de herfstkrokus lang, sprietig blad, en dat staat niet mooi tussen al je lentebollen.
Gillenia trifoliata is een vaste plant met een stevig opgaande, bossige groei. Het is familie van de roos (dat las ik ergens, ik zou het nooit geraden hebben). In het voorjaar zachtwitte bloemen die als elfjes aan de takken hangen. En wat een herfstkleur! Ook de zaaddozen zijn de moeite waard. Mijn vraag: waarom zien we deze plant zo weinig in onze tuinen?
Zonsopgang op een van rare, veel te warme oktoberdagen van de afgelopen weken.
Het ‘pleintje’ bij het huis; in deze tijd van het jaar helemaal overgroeid. Hackenecloa macra vormt de basis. De struiken zijn Hydrangea quercifolia en zaailingen van Koelreuteria paniculata. Tussendoor piept het wit van Allium tuberosum die in de loop van de jaren in grote hoeveelheden is uitgezaaid.
Sorbus koehneana in het ochtendlicht.
De schapen weet ook niet wat ze overkomt: altijd mooi weer!
Uitgebloeide toorts en akelei – tot diep in de winter een mooi silhouet.
Steenanjer doet het tot mijn verrassing prima tussen de zware concurrentie van grassen, toorts en allium tuberosum.
