Afgelopen zondag lieten de Rodgersia en de Epimedium zich van hun beste kant zien in het late middagzonnetje. Ik heb de neiging ‘Goudbruin’ te associëren met herfst en verval. Maar struinend door de voorjaarstuin zag ik op steeds meer plekken goudbruin loof zich ontvouwen. Mooi! Ik neuriede zachtjes het liedje van The Stranglers: “Never a frown with golden brown!”

Hoe anders ziet de tuin er vandaag uit, na een hele koude nacht die bij ons dik -5 op de thermometer zette. Het is herfst in April en er staat een dikke frons op mijn voorhoofd.