… komt er een nieuwe golf kleur in de tuin. Monarda en Digitalis ‘Beauty of Roundway’ laten zich niet kisten door de hevige buien en blijven fier overeind. Scabiosa neemt het stokje over van Papaver orientale. Die laatste siert de tuin tot in de winter met zijn stevige zaaddozen.
… en het lijkt wel herfst! Om toch het begin van de zomer te vieren, een foto die mij doet denken aan betere tijden in de tuin: lange, zwoele zomeravonden, met tot laat rondzoemende hommels.
Linaria ‘Peachy’ kregen wij een paar jaar terug van Brian Kabbes, van de gelijknamige kwekerij in Sumar (Friesland). Wat een dankbare bloeier is dit, een hele zomer lang, weer of geen weer!
De Engelse schilder Cedric Morris was bezeten van kleur. Kleur in zijn schilderijen en kleur in zijn tuin. Hij schilderde portretten, landschappen en vogels. Maar vooral bloemen. Een groot aantal daarvan kweekte hij zelf in zijn tuin in Benton End, Suffolk. Met zijn partner Arthur Lett-Haines stichtte hij in 1937 de East Anglian School of Painting and Drawing.
Het leven op Benton End was rommelig, ongedwongen en ongeregeld. Lett-Haines bestierde op flamboyante wijze het huishouden. Een stevige drinker, zette hij met rode wangen overvloedige maaltijden op tafel met oogst uit de moestuin. Hij was een ´wildplukker´ avant la lettre en het verhaal gaat dat hij soep of stoofschotel placht te kruiden met een tipje as van zijn sigaret!
Morris was zijn tegenpool, op het puriteinse af, hij at en dronk met mate. Maar ook een energieke gesprekspartner en een inspirerende leraar. Zijn onderwijs was voor die tijd onorthodox en weinig gestructureerd. Hij geloofde in de kracht van bevestiging en positieve feedback. En altijd wees hij op het belang van kleur.
In die informele, uitgelaten en uitbundige omgeving was Morris niet alleen als schilder productief. Hij kruiste en zaaide jaarlijks vele nieuwe planten, met name irissen hadden zijn interesse. Maar ook schuimde hij veld en beem af, op zoek naar klaprozen. Niet de overbekende rode, maar zachtere kleuren met ´parelmoer´ en een ´rokerige´ gloed.
Het romige roze van aardbeien-met-slagroom, het zachte grijs van de veren van een houtduif en het lichtpaars dat soms op zomeravonden te zien is. Of – voor de minder romantische lezer – de kleur van een wit t-shirt dat per ongeluk tussen de bonte was is terechtgekomen en op een te hoge temperatuur is mee gewassen.
Papaver rhoeas ´Sir Cedric Morris´ is niet altijd makkelijk te vinden. Bij de Cruydthoeck is zaad verkrijgbaar onder de naam `Parelmoer´. Zaai regelmatig opnieuw, onze ervaring is dat na verloop van tijd het rood gaat overheersen.
Na de akeleien en de irissen is het vingerhoedskruid aan de beurt. We laten de planten zich uitzaaien onder de bomen in de grassentuin. De kleur van de bloemen is altijd een verrassing. Dit jaar hebben we veel wit met donkerrode stippen. En een combinatie van zachtgeel met rose. Dat klinkt mierzoet en dat is het ook. Maar ook: onverwacht fraai!
Op za 18 en zo 19 is De Pullenhof in het kader van het Groei & Bloei Open Tuinenweekend geopend van 10-17 uur. Kom en oordeel zelf!
De Buddleia alternifolia staat in volle bloei. Dit jaar trekt hij vooral Distelvlinders, die in grote aantallen komen snoepen van de zoete nectar. Deze vlinder trekt naar Zuid-Europa of zelfs Noord-Afrika om te overwinteren. Ik vind het altijd onvoorstelbaar: dat zo’n frêle insect zulke afstanden aflegt!
Onder de Buddleia groeien brandnetels. Blijkt de brandnetel nou net een van de waardplanten te zijn. Ze hebben het hier dus goed voor elkaar!
In zijn boek The impressionist garden (1994) onderzoekt Derek Fell de verbinding tussen de schilderijen en de tuinen van de Impressionisten en hun invloed op onze huidige tuinen. Onder de vele illustraties is een pastel van de Amerikaanse schilder Childe Hassam.
Ik was destijds op slag verliefd op dit werk. Het is een afbeelding van de bloemen inde tuin van de dichteres Celia Thaxter op Appledore Island voor de kust van Maine. De zon schijnt. Klaprozen, stokrozen en andere bloemen staan losjes door elkaar en bloeien uitbundig. Zo te zien staat er een licht briesje. In de verte lonkt de zee. Kortom: een heerlijke zomerdag!
Fell’s boek heeft mij enorm geïnspireerd. Om een losse stijl te creëren, laten we veel planten op De Pullenhof zich naar hartelust uitzaaien. Daarmee krijgen we verrassende combinaties die we zelf nooit bedacht zouden hebben, op eveneens verrassende plekken.
Vanmorgen scheen de zon. Ik genoot van het onverwacht vrolijk samenspel van digitalis, allium en papaver rhoes ‘Cedric Morris’ (waarover in een volgende blog meer). Het was bijna bladstil. In rollende golven droogt het hooi op het land. Ik stond midden in een schilderij van Childe Hassam! Een beter begin van de dag is er toch niet?
