Vandaag vonden we Madeleine, onze laatste Amrock-kip vermoord in de tuin.

Aan het kadaver kunnen we zien dat ze niet geslagen werd door een roofvogel. Een zoogdier dus, waarschijnlijk een wezen of bunzing, of misschien een kat, vos of hond. Het lijkt erop dat ze dommelend onder haar favoriete taxusstruik is verrast.

Nu zijn al onze drie Amerikaanse topwijven dood. Eerst Hilary (roofvogel), toen Michelle (kanker) en nu dus Madeleine, vernoemd naar Madeleine Albright. En ja, deze grand old lady en onze ‘chick’ leken wel een beetje op elkaar. Een pittige tante en eigenzinnig.

De andere kippen en Karel, onze haan, zaten aan het eind van de dag nog steeds in shock verstopt achter de composthoop. We hopen maar dat de brute moordenaar niet opnieuw zal toeslaan.

Dank aan Madeleine voor haar gezelligheid en al de eieren die ze ons in de loop van de jaren heeft gegeven!

’s Ochtends vroeg éven de tuin in voor ik naar mijn werk ga. Oohh …

Ach ja, ik geef het toe: akkerwinde is te mooi om te wieden! Ze mag in onze natuurlijke berm lekker haar gang gaan!

Scutellaria incana staat nu al een jaar of zeven in de tuin. Met wisselend succes. De plant heeft een hekel aan koude, natte winters (tjsa, wie niet?). In de lente merken we dat dan aan een grote, kale plek, waar de vorige zomer wolken lichtblauwe bloemen stonden.  Het gebeurt ook dat de plant van het ene op het andere moment verwelkt. Wij verdenken de katten uit de buurt.

Maar goed, wij zouden ook pisjaloers kunnen worden op zoveel schoonheid tegelijk. Want wat een beauties zijn het! En dat is dan ook de reden dat we ze elk jaar opnieuw aanplanten. Dit jaar staan ze er weer prachtig bij!

In ‘onze’ polder Blokhoven wordt momenteel een paar honderd meter van ons huis een sloot verbreed en verdiept. Er komt een kanoroute.

Er wordt heel wat grond verzet. Heel goed is nu te zien hoe zwaar de klei is waarop wij tuinieren (of beter gezegd: dagelijks onze rug breken).

Heerlijk nazomerweer. De stoelen op de vlonder zijn de ‘trouwtronen’ van een bruidspaar dat onlangs bij ons de bruiloft vierde. Ze zitten heerlijk na een dag wieden en snoeien – en ook als je gewoon helemaal niks in de tuin hebt gedaan.

De Grassentuin is nu op zijn mooist!

Van de regen in de drup.

Vorig jaar was het op 4 oktober Draadhippeldag in De Pullenhof. Wat mij betreft is deze dag  voor 2017 vandaag, 16 augustus. De hele tuin hing vol!

Ter herinnering aan Marten Toonder:  ‘Het was pas herfst geworden, maar de bomen waren al kaal; vol schimmel en draadhippel’

Vakantie is leuk, maar wat is het heerlijk om weer thuis te zijn. Na een korte afwezigheid bekijk je je eigen tuin met andere ogen. En wat is alles hard gegroeid! Onvoorstelbaar dat deze ´Maanlichtgele’ borders begin april zijn ingeplant (ism met Carrie Preston).

Heuchera villosa ‘Autumn Pride’ heeft de eerste bloeiaren. Solidaster lutea ‘Lemore’ geeft een frisse kleur.

Ook vanaf het Molenpad is het zicht in de vroege ochtend prachtig.
De knotwilgen geven ritme aan de tuin en zorgen voor een spel van licht en schaduw.

Als je door de knieën gaat, zijn de details mooi. Een nog prille Thalictrum flavum ssp glaucum piept tussen de Heuchera villosa door.