Ik voel me deze dagen een beetje als Monty Don met zijn wekelijkse ‘Here are some jobs for the weekend’ op de vrijdagavond. Dan volgt er een hele opsomming van noodzakelijke tuinklussen die beslist gedaan moeten worden wil je tuin er een beetje toonbaar uit blijven zien.

Jaarlijks rond deze tijd stort ik mij op drie karweien in de Grassentuin: Helleborus uitknippen, narcissenblad opbinden en Zevenblad ‘elimineren’. Ondertussen komen de akeleien in bloei, dus in dit stuk tuin werken is nu een genot, zeker met het prachtige lenteweer van de afgelopen dagen.

1. Het uitknippen van de uitgebloeide Helleborus. Natuurlijk, hier en daar mogen ze zich nog uitzaaien, maar op veel plekken staan er nu echt genoeg. En hoewel ik de zaaddozen soms nog mooier vind dan de bloemen, gaat de schaar erin!

2. Het aanbinden van narcisblad. Na de bloei worden de bladeren rommelig en bij regen zó zwaar, dat ze rottend over andere planten liggen. En we hebben in dit stuk van de tuin al zoveel slakken! De narcis heeft het blad echter wel nodig om de bol ‘aan te sterken’, zodat deze volgend jaar weer gaat bloeien. Helemaal afknippen is geen optie! Ik bind het de laatste jaren tot ‘schoven’ en knip vervolgens de uitgebloeide bloemen eruit. Zo gaat er geen energie verloren met het maken van zaad. De schoven staan als dansers door de borders. Als over een paar weken de bladeren helemaal afgestorven zijn, pluk ik de schoven zó uit de tuin.

3. Het klein krijgen van het Zevenblad. Nog één keer dit seizoen maak ik korte metten met deze woekeraar. Kwijtraken zullen we hem nooit en dat hoeft ook niet. Onze ervaring is, dat er goed mee te leven valt, mits je in het voorjaar de groei beperkt door telkens weer de bladeren af te knippen (of af te rukken). Wij zijn inmiddels gestopt met het eten ervan: spinazie is veel lekkerder en ook in de pesto geven wij de voorkeur aan basilicum, rucola of daslook. Als zevenblad écht heel smakelijk was werd het natuurlijk allang commercieel verbouwd. Met de groeikracht van dit gewas kan een landbouwer slapend rijk worden!

De Moonlightborders gaan de volgende fase in: Cammassia, Moeraswolfsmelk en Akelei komen in bloei.

De avondzon geeft dit deel van de borders een sprookjesachtige uitstraling.

De borders in de ochtendzon. Een heel andere uitstraling dan ’s avonds, maar zeker zo mooi.

’s Ochtends vroeg.

“Onkruiden zijn ook bloemen wanneer je ze beter leert kennen,” zegt Winnie de Poeh. Dat geldt zeker voor de Schijnpapaver (Meconopsis cambrica) die sinds een paar jaar in mei de kop op steekt.

Wij laten ze lekker hun gang gaan. Ze geven pit aan de een beetje brave grassentuin in deze tijd van het jaar.

Lekker hoor, twee weken vakantie en dan dit fantastische weer. Zo doe je nog eens wat in de tuin! Bijvoorbeeld kruiwagens vol Leucojum verplanten.

Zo’n 20 jaar geleden plantten we tien bollen aan de rand van de poel. Ik heb er deze week honderden uitgeplant, onder andere in de moerasberm. Vorig jaar daar al een paar op proef gezet en ze voelen zich goed thuis in de vochtige grond. Nu dus ‘en masse’ bollen verplaatst. En bij de poel een bescheiden groep terug geplant. Die hebben de komende jaren ook weer de ruimte.

Het regende gisteren bijna de hele dag. Alleen om een uur of vijf kwam de zon even door. Lang genoeg om even bij de boshyacinthen te kijken, die in de loop van jaren op verschillende plekken in de tuin zijn verwilderd.

We begonnen ooit met alleen blauwe, langzaam maar zeker komt er meer roze tussen. Vind ik eigenlijk wel leuk! Op de voorgrond Salomonszegel. En ook een paardenbloem die ik bij het wieden over het hoofd heb gezien. Straks even langs met de wiedstok in de hand 

Dryopteris wallichiana loopt prachtig uit. In combinatie met de boshyacinthen het ultieme lentebeeld

Ook in het grind langs het Molenpad staan er steeds meer!

Ook onder de Japanse esdoorns doen ze het goed. Op de voorgrond nog een randje van de ‘vlinderblaadjes’ van Jeffersonia diphylla.

Natuurlijk, het is hier geen Hallerbos, maar een beetje een Madurodamversie ervan. Wel bijna net zo leuk hoor!