Essentaksterfte

Essentaksterfte bedreigt deze prachtige (inheemse) boomsoort. Steeds meer bomen zijn aangetast. Ik ben bang dat de zo karakteristieke, sierlijke es binnen een paar jaar uit onze tuin en ons landschap verdwenen zal zijn!

Essentaksterfste is een agressieve en dodelijke schimmelziekte. Op de website van Staatsbosbeheer vond ik dat in 2016 al 80% van ons essenbos is aangetast. Afgelopen jaar zijn in onze omgeving al veel essenbossen gekapt door SBB in een poging de verspreiding van de schimmel tegen te gaan.

De schimmel treft niet alleen Nederland, overal in Europa slaat de ziekte toe. Afgelopen zomer in Frankrijk werd ik helemaal verdrietig van de doodzieke en dode bomen. Prachtige landschappen worden hierdoor geraakt, bijvoorbeeld in het dal van de Aube. Langs de rivier alleen maar ernstige zieke bomen.

Ook wij hebben essen in de tuin. Een 20 jaar oude treures bij de schuur en twee exemplaren die al groot waren toen we hier kwamen wonen. De ene torent boven het tuinhuis uit en de andere, een meerstammige boom, staat in de grassentuin. We moeten er niet aan denken dat we ze moeten gaan missen.

De boom bij het tuinhuis is de oudste van het stel. Een kanjer!

De meerstammige boom in de Grassentuin. Ik moet er niet aan denken deze boom te moeten missen. Hij is beeldbepalend op deze plek!

De treures is het jongste exemplaar in onze tuin. Hij staat nu zo’n 20 jaar op het ‘schiereiland’ bij de schuur. Ooit kochten we bijna een bouwvallige boerderij in Nieuwegein omdat de eeuwenoude treures in de voortuin zo mooi was. We kochten uiteindelijk een goed huis en plantten zelf de es erbij.

 

 

Herfstregens

Langs de schuur bloeien Dahlia en Cosmea nog volop. Toch zit het eind van het seizoen eraan te komen.Afgelopen zondag al een voorproefje van de najaarsstormen. Daar moesten ze echt even van bekomen!

Appelbes

Appelbes (Aronia melanocarpa) bloeit vrij onopvallend in mei (witte trossen) en de zwarte bessen zijn eind juli al helemaal opgesnoept door de merels. Maar dan komt de herfst: deze struik is een van de eerste die zich tooit in felle kleuren.

Aan deze kant een combinatie met Persicaria.

Aan de voet Helleborus, Geranium en Carex.

Detail.

Eenjarige cyclamen geven nog kleur aan de voet van de struik.

Aan de kant van het terras een combinatie met Gillenia trifoliata.

Laatste zomerdag

Vandaag de laatste zomerdag van 2018: het weerbericht voor de komende dagen is herfstig.

Met zonsopgang snel een rondje door de tuin om van het licht en de zachte temperatuur te genieten. Wát een zomer was dit!

 

Nazomer

Wat een heerlijke nazomer. Gisteren ontspannen aangerommeld in de Moerasberm. Al deze grassen zijn Miscanthus-zaailingen van elders in de tuin. Ze doen het prima in de natte oever van de Molenvliet.

 

Mellow Yellow

Ik sta telkens verbaasd stil bij Aquilegia ‘Yellow Queen’. Na een uitbundige bloei in het voorjaar, gaat deze akelei gewoon de hele zomer door met bloeien.

En ook nu nog zorgen de planten voor lichtgevende sterretjes in de moonlightborders. Vorig jaar dacht ik: ‘Die bloeien zich in één seizoen dood.’ Maar ik had het mis: ze kwamen na de winter allemaal op. Ik hoop volgend jaar wat zaailingen te hebben, zodat ik van nog meer bloemen kan genieten. Want ze zijn beeldschoon, toch?

Tussen de buien door …

Een geliefd uitzicht over de Blokhovense Molenvliet. Er komt weer een schip met zure appelen aan!

De Miscanthus (allemaal zaailingen overigens) in de moerasberm doet het uitstekend. Ze kunnen beter tegen natte voeten dan ik had gedacht.

Bij de poel, er is niet veel meer te merken van de kurkdroge zomer.

Darmera peltata en bonte hulst (Ilex) in de moerasberm.

Aster divaricatus, wát een dankbare plant, hij doet het op de moeilijkste plekken. Op de achtergrond cyclamen.

Miscanthus zaailing in de moerasberm. 

Miscanthus in de Grassentuin.