Carex pendula (Hangende Zegge)Als we niet oppassen staat hij overal in de tuin. En omdat het zulke grote pollen worden is dat niet altijd zo gewenst. Het blad is grof en heeft in mijn ogen weinig sierwaarde. Maar dan de bloei: opeens toont de lompe reus zich van een gracieuze kant!
Weer een weekend met veel zon en hoge temperaturen. Op sommige plekken in de tuin hebben de planten het zwaar: er valt gewoon te weinig regen. Maar langs de Molenvliet staat het Groot Hoefblad er nog fris bij.
En de rozen beginnen te bloeien. Vanaf de vlonder bij het water kijken we op Rosa ‘May Queen’ die zich door de knotwilgen slingert. Ze pakt nog net de laatste zonnestralen mee.
‘May Queen‘ is een flinke rambler die wel 7m hoog kan worden en ook wel wat schaduw kan hebben. Ik vind de roze bloemen prachtig. De lichte, fruitige geur maakt deze roos extra aantrekkelijk
Het prachtige weer gisteren heeft er zeker toe bijgedragen dat we ruim 50 enthousiaste bezoekers mochten ontvangen. Wat is het elke keer weer hartstikke leuk om met gelijkgestemden over tuinieren en alles wat daarbij komt kijken, te praten.
De Pullenhof is 2e Pinksterdag open van 11-16 uur, een goede gelegenheid om al onze akeleien zelf te komen bewonderen. Het wordt lekker weer, dus stap op de fiets en doe een rondje Schalkwijkse tuinen.
Elk jaar is het een verrassing hoe de akeleien uitpakken. Ze kruisen er onderling immers flink op los. Dit jaar word ik opnieuw niet teleurgesteld. Wat een feest! Het zijn en blijven toch mijn lievelingsplanten.
Het wordt steeds groener … in de bostuin zijn de bollen uitgebloeid. Varens en bodembedekkers onttrekken verwelkt bollenblad aan het zicht.
In de moonlightborders is de Camassia onderhand uitgebloeid. Het podium wordt overgenomen door akeleien (‘Blue Barlow’ en ‘Yellow Queen’).
Aquilegia ‘Blue Barlow’ en ‘Yellow Queen’ met Baptisia en Amsonia hubrichtii.
Aquilegia ‘Blue Barlow’ en ‘Yellow Queen’ met Amsonia hubrichtii.
Ik geniet van de lange, zachte avonden. De geur van de blauwe regen hangt rond het terras. En nee, ik heb niet gedronken, ons huis staat zó scheef!
Met hulp van goede vrienden is het vandaag gelukt de Onweer-border in te planten. Een fris lentebuitje draagt er hopelijk aan bij dat alle planten aanslaan. Dank Carrie Preston, Berry en Annemarie!
We zijn er klaar voor! Na weken van voorbereiding gaan we onze nieuwe border inplanten. Het ontwerp is gemaakt door Carrie Preston – met haar maakten we vorig jaar ook onze Moonlight-borders.
De nieuwe border heeft als thema ‘Onweer’. Inspiratie hiervoor komt van een foto die ik een paar jaar geleden in Botswana maakte.
In het vroege voorjaar zorgt onze oude pruimenboom voor een cumulonimbus, later in het seizoen gevolgd door de pruikenboom. De beplanting bestaat uit grote groepen Rodgersia, Cimicifuga, Hachonecloa en Iris sibirica. Maar daarnaast is er ook plek voor o.a. Angelica gigas, Phlox, Penstemon, Salvia, Geum, Digitalis, Pulsatilla en Corydalis. En nog meer … Kortom: we kijken uit naar een knetterend spektakel!
Voor de aanleg hebben we opnieuw samengewerkt met Marcel Silkens. De keermuurtjes hebben we gemaakt met oude stenen (wat is Marktplaats toch een uitkomst). Veel werk: uitgraven, vervoeren, schoonmaken en muurtjes lijmen, maar wel hartstikke leuk om te doen. De planten komen o.a. van De Hessenhof, Coen Jansen en Tuingoed Foltz. Prachtige kwaliteit.
Ik voel me deze dagen een beetje als Monty Don met zijn wekelijkse ‘Here are some jobs for the weekend’ op de vrijdagavond. Dan volgt er een hele opsomming van noodzakelijke tuinklussen die beslist gedaan moeten worden wil je tuin er een beetje toonbaar uit blijven zien.
Jaarlijks rond deze tijd stort ik mij op drie karweien in de Grassentuin: Helleborus uitknippen, narcissenblad opbinden en Zevenblad ‘elimineren’. Ondertussen komen de akeleien in bloei, dus in dit stuk tuin werken is nu een genot, zeker met het prachtige lenteweer van de afgelopen dagen.
1. Het uitknippen van de uitgebloeide Helleborus. Natuurlijk, hier en daar mogen ze zich nog uitzaaien, maar op veel plekken staan er nu echt genoeg. En hoewel ik de zaaddozen soms nog mooier vind dan de bloemen, gaat de schaar erin!
2. Het aanbinden van narcisblad. Na de bloei worden de bladeren rommelig en bij regen zó zwaar, dat ze rottend over andere planten liggen. En we hebben in dit stuk van de tuin al zoveel slakken! De narcis heeft het blad echter wel nodig om de bol ‘aan te sterken’, zodat deze volgend jaar weer gaat bloeien. Helemaal afknippen is geen optie! Ik bind het de laatste jaren tot ‘schoven’ en knip vervolgens de uitgebloeide bloemen eruit. Zo gaat er geen energie verloren met het maken van zaad. De schoven staan als dansers door de borders. Als over een paar weken de bladeren helemaal afgestorven zijn, pluk ik de schoven zó uit de tuin.
3. Het klein krijgen van het Zevenblad. Nog één keer dit seizoen maak ik korte metten met deze woekeraar. Kwijtraken zullen we hem nooit en dat hoeft ook niet. Onze ervaring is, dat er goed mee te leven valt, mits je in het voorjaar de groei beperkt door telkens weer de bladeren af te knippen (of af te rukken). Wij zijn inmiddels gestopt met het eten ervan: spinazie is veel lekkerder en ook in de pesto geven wij de voorkeur aan basilicum, rucola of daslook. Als zevenblad écht heel smakelijk was werd het natuurlijk allang commercieel verbouwd. Met de groeikracht van dit gewas kan een landbouwer slapend rijk worden!