Na alle regen van de afgelopen twee weken eindelijk weer zon!Op de foto’s De ‘moonlight’ borders aan het einde van hun eerste seizoen.
Het zachtgeel/groen blijft een mooie basistint, aangevuld met zachtblauw en mauve. De euphorbia en de amsonia beginnen hun herfstkleur te krijgen.
Zaailingen van Ligularia dentata ‘Desdemona’ staan in de drassige grond langs de vliet. Wat een warme kleuren! In het lage zonlicht aan het eind van de dag is het net of er een kampvuurtje brandt langs de oever.
Cyclamen hederifolium zaait zich vrolijk uit. In 20 jaar tijd hebben we er veel! In diepe schaduw, in de volle zon, kurkdroog of aan de oever van de vliet, ze steken inmiddels overal de kop op. Alsof na een feestelijke optocht de confetti is blijven liggen.
Vandaag vonden we Madeleine, onze laatste Amrock-kip vermoord in de tuin.
Aan het kadaver kunnen we zien dat ze niet geslagen werd door een roofvogel. Een zoogdier dus, waarschijnlijk een wezen of bunzing, of misschien een kat, vos of hond. Het lijkt erop dat ze dommelend onder haar favoriete taxusstruik is verrast.
Nu zijn al onze drie Amerikaanse topwijven dood. Eerst Hilary (roofvogel), toen Michelle (kanker) en nu dus Madeleine, vernoemd naar Madeleine Albright. En ja, deze grand old lady en onze ‘chick’ leken wel een beetje op elkaar. Een pittige tante en eigenzinnig.
De andere kippen en Karel, onze haan, zaten aan het eind van de dag nog steeds in shock verstopt achter de composthoop. We hopen maar dat de brute moordenaar niet opnieuw zal toeslaan.
Dank aan Madeleine voor haar gezelligheid en al de eieren die ze ons in de loop van de jaren heeft gegeven!
’s Ochtends vroeg éven de tuin in voor ik naar mijn werk ga. Oohh …
Ach ja, ik geef het toe: akkerwinde is te mooi om te wieden! Ze mag in onze natuurlijke berm lekker haar gang gaan!
Scutellaria incana staat nu al een jaar of zeven in de tuin. Met wisselend succes. De plant heeft een hekel aan koude, natte winters (tjsa, wie niet?). In de lente merken we dat dan aan een grote, kale plek, waar de vorige zomer wolken lichtblauwe bloemen stonden. Het gebeurt ook dat de plant van het ene op het andere moment verwelkt. Wij verdenken de katten uit de buurt.
Maar goed, wij zouden ook pisjaloers kunnen worden op zoveel schoonheid tegelijk. Want wat een beauties zijn het! En dat is dan ook de reden dat we ze elk jaar opnieuw aanplanten. Dit jaar staan ze er weer prachtig bij!
In ‘onze’ polder Blokhoven wordt momenteel een paar honderd meter van ons huis een sloot verbreed en verdiept. Er komt een kanoroute.
Er wordt heel wat grond verzet. Heel goed is nu te zien hoe zwaar de klei is waarop wij tuinieren (of beter gezegd: dagelijks onze rug breken).
Heerlijk nazomerweer. De stoelen op de vlonder zijn de ‘trouwtronen’ van een bruidspaar dat onlangs bij ons de bruiloft vierde. Ze zitten heerlijk na een dag wieden en snoeien – en ook als je gewoon helemaal niks in de tuin hebt gedaan.
