Een heel weekend planten, planten, planten met Carrie Preston en Marcel Silkens. Daarover later deze week meer. Nu eerst een paar foto’s van de zonovergoten zondagochtend.

De Tiarella vorig najaar gekocht bij Coen Jansen in Dalfsen. Ze groeien prachtig uit!

Nog maar kort geleden publiceerde ik een foto van een geheel be-ijzelde en besneeuwde oude pruimenboom. Nu is hij ook wit, met een grote hoeveelheid bloesems.

Deze esdoorn kregen we een jaar of 12 terug bij Esveld cadeau: een zaailing van 25 cm hoog, waarmee ze zelf niet verder gingen. Ons ‘Adoptiekindje’ is sierlijk van het vroege voorjaar tot diep in de herfst.

Magnolia ‘Susan’ heeft nog nooit zo vroeg in het jaar gebloeid.  De bloemen hebben een overweldigende geur. De judaspenning op de voorgrond verbindt de struik met de rest van de tuin.

De opkomende zon strijkt nét over de takkenril met de buren.

Alles staat klaar om de grote borders opnieuw in te planten. Morgen vroeg aan de slag!

Kun je verliefd worden op een tuin? Ik heb lang gedacht van niet, maar nu moet ik het toch bekennen: ‘Ja, dat kan.’ Althans: ‘Ja, ik kan dat.’ Of, nog beter: ‘Ik bén het!’ Jarenlang is het mij niet gelukt echt te wortelen op De Pullenhof. Terwijl Matthé zich met overgave op de tuin stortte en ik met veel plezier een groot deel van mijn vrije tijd in de tuin stopte, bleef ik ook verlangen naar een vaag ‘elders’:  verre reizen, een huis in het buitenland (‘Ik vertrek’ en dan bij voorkeur naar Frankrijk!).

Die twijfel, blijven we hier of gaan we weg? stond mij onbewust in de weg.  Afgelopen jaar werd Matthé ernstig ziek. Zó ernstig, dat de vraag blijven of vertrekken opeens actueel werd. Het ging opeens  niet langer over willen we hier blijven?, maar over kunnen we dat eigenlijk wel? En plotseling viel alle twijfel bij mij weg. Ik wil hier voor altijd blijven en ik ga er alles aan doen om dat te realiseren.

En dat lukt. Matthé is redelijk opgeknapt en werkt weer bijna als vanouds in de tuin. Ik ook, met hernieuwde energie en enthousiasme. Ik kijk met andere ogen dan voorheen en geniet intens.

Vanmorgen zat ik paardenbloemen te wieden onder de lindebomen bij het tuinhuis.

Zacht zonlicht, kwetterende vogels, de hond aan mijn voeten en vroege voorjaarsbloeiers tussen het prille groen en de wetenschap dat Matthé verderop ook lekker bezig was. Het was perfect! Een bijna overweldigend gevoel van geluk kwam over mij.

De Engelsen noemen dat bliss, een diep geluk, een gevoel van verbondenheid met alles, gelukzaligheid en vervoering tegelijk. Wat een rijkdom als je dat in je eigen tuin mag ervaren. Ik ben niet alleen verliefd, ik hóu van die plek!

De tuin is een explosie van kleur, ik kan er geen genoeg van krijgen. Zo lekker om ’s avonds uit het werk met de camera in de hand even een rondje te lopen in het zonnetje. Op de foto’s Judaspenning (Linaria annua).

Wat een grandioze ochtend en ook de rest van de dag was geweldig! Ik was na een feestje te laat naar bed en nog te brak om met de camera de tuin in te gaan. Maar om 8.15u hoorde ik In bed het geklik van het toestel van Sietske de Vries. Tot 12u heeft ze heel veel prachtige opnames gemaakt – het licht was dan ook ongekend mooi! Ik mocht zelf ook nog even poseren. Ik kijk uit naar het resultaat!

De kievitsbloemen hebben zich in de loop van ruim 20 jaar tuinieren op veel plekken uitgezaaid. Dat was ook de bedoeling, toen wij de eerste 10 bolletjes aanplantten destijds.

Het duurde even voor ze aansloegen, maar nu is er ook geen houden meer aan. Ik houd van die kleine schaakbordjes die overal opduiken. Fragiel wiegen de klokjes in de wind.

Ze hebben een prachtige tekening!

Ook deze vroegbloeiers zijn een hemel op aarde voor bijen en hommels!

Wat een ongelofelijke temperaturen deze week! Er bloeien narcissen die normaal weken later zijn. Zo feestelijk, al dat geel.

Het begin is er: ALLES gaat er uit! Nou ja alles? Speenkruid, sneeuwklokjes en krokussen blijven als ‘verstekeling’ achter en mogen volgend jaar gewoon weer hun gang gaan. Vandaag is ook de border aan de rechterkant leeggehaald.

Marcel Silkens doet bijna al het zware werk in zijn eentje! Vandaag komt mijn broer Felix helpen – we graven een oude vlierstronk uit.

Matthé verwijderd het laatste onkruid in de beukenhaagEr wordt 6 kuub nieuwe grond opgebracht. Felix en ik bijten het spits af en beginnen met kruien.

Dit weekend is de zomertijd weer ingegaan. Heerlijk! Lange avonden, de vogels die tot laat foerageren en zingen. Niet afschaffen! Of: als de tijd gedurende het jaar hetzelfde moet blijven: altijd zomertijd en laat de wintertijd maar zitten.

Vandaag in de tuin … de Epimedium op de houtwal komt in bloei.